بررسی سطح سلنیوم خون در بیماران همودیالیزی شهرکرد

زمینه و هدف: سِلِنیوم یک آنتی اکسیدان قوی محسوب می شود و بنابراین می تواند از واکنش های ناخواسته و زیان آور که در بدن بر اثر تجمع رادیکالهای آزاد و سموم ایجاد میشود جلوگیری کند. کمبود سلنیوم می تواند نتیجه یک رژیم غذایی نامناسب یا بیماری باشد. همودیالیز به عنوان روش درمانی غالب در مرحله انتهایی نارسایی کلیه محسوب می شود. سطح برخی از عناصر در خون بیماران همودیالیزی افزایش و برخی دیگر کاهش می یابد. این مطالعه با هدف تعیین سطح خونی سلنیوم در این بیماران انجام شده است. روش بررسی: تعداد 123 نفر از بیماران همودیالیزی مورد ارزیابی قرار گرفتند. محتوای سلنیوم در خون کامل توسط روش اسپکتروفتومتری جذب اتمی همراه کوره گرافیتی پس از هضم نمونه اندازه‌گیری شد. یافته ها: در این مطالعه از 123 نفر بیماران دیالیزی، 67 نفر مرد (47/54%) و 56 نفر زن (56/45 %) بودند. میزان سلنیوم در خون بیماران همودیالیزی 6/12±42/52 میکروگرم در لیتر برآورد گردید. سطح سلنیوم در دو جنس مرد و زن به ترتیب 04/13±52 و 07/12±53 میکروگرم در لیتر بود که از نظر آماری تفاوت معنی‌داری ندارند. مطالعه حاضر همچنین نشان داد که مدت دیالیز روی سطح خونی سلنیوم تاثیر معناداری نداشته است. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که میزان سلنیوم در خون بیماران همودیالیزی به طور میانگین کمتر از حد نرمال می باشد و همچنین بین دو جنس از نظر محتوای سلنیوم خون تفاوت معناداری وجود ندارد. کلید واژه ها: سلنیوم. همودیالیز. استرس اکسیداتیو